روش متداول این روزها این است که صاحبان صنایع مدیران همان صنایع میشوند. این موضوع سبب شده تا کنترل بر صاحب و مدیر امری محال باشد. این محال منجر به زوال مدیریت و لختی سازمان وصنعت میشود. واضح است که هرجا که کنترل بر عملکرد و بهرهروی نباشد نتیجه همین است. مهمتر از اینکه مدیر صاحب تمام صنعت است، مسئولیت نتیجه برای صنعت است نه تنها برای مالک صنعت بلکه برای فعالان بعلاوه برای بقیه همکاران و رقبا. رشد یک صنعت به تنهایی اتفاق نمیافتد. قبلا هم گفتیم «رشد اتفاقی جمعی است» و تنهایی صورت نمیگیرد. دور از انتظار است که به عملکرد مدیری کنترل و نظارت نشود ولی در مسیر درست و رشد بماند. بهترین ابزار این کنترل نگاه ناظران کارشناس از بیرونی به سازمان است. کارشناسانی که انتفاعشان صرفا انتقاد منتج به رشد برای سازمان باشد. استخدام این کارشناسان که به عنوان مشاوران به سازمانها نظارت کرده و مشاورههای مشخص میدهند بعضا در فرهنگ سازمانی جامعه ما هنوز تعریف نشده و بسیارند بنگاههای اقتصادی بزرگ و کوچک که مقاومت میکنند در برابر این راهکار.
